ၾကက္ေမာက္သီးမွာ သၾကားဓာတ္၊ အထူးသျဖင့္ ဖရက္တို႔စ္နဲ႔ ဆူးခ႐ို႕စ္တို႔ မ်ားစြာ ပါဝင္ၿပီး ကယ္လိုရီ ပါဝင္မႈ နည္းပါတယ္။ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၾကက္ေမာက္သီး တစ္လံုးမွာ ကယ္လိုရီ ၆၀ ေလာက္ပဲ ပါဝင္ပါတယ္။ ၾကက္ေမာက္သီးမွာ ဗီတာမင္စီ မ်ားစြာ ပါဝင္ၿပီး ပိုတက္စီယမ္၊ သံဓာတ္၊ ဘီတာကယ္႐ိုတင္း (ဒါမွမဟုတ္) ဗီတာမင္ေအ၊ ကယ္လ္စီယမ္ နည္းနည္း၊ မဂၢနီဆီယမ္၊ သြပ္(ဇင့္)၊ ဆိုဒီယမ္၊ ႏိုင္ယာစင္၊ အမွ်င္ဓာတ္နဲ႔ ပ႐ိုတင္းဓာတ္တို႔ ပါဝင္ပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီးကို မေလးရွားနဲ႔ အင္ဒိုနီးရွား ႏိုင္ငံေတြမွာ ႐ိုးရာေဆးတစ္လက္အျဖစ္ ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ဆီးခ်ဳိေရာဂါ၊ ေသြးတိုးေရာဂါနဲ႔ တျခား နာမက်န္းမႈေပါင္း မ်ားစြာကို ကုသရာမွာ အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီးမွာ ဗီတာမင္စီနဲ႔ ဘီတာကယ္ ႐ိုတင္းတို႔ မ်ားစြာ ပါဝင္တဲ့ အျပင္ ဖေလဗိုးႏြိဳက္လို႔ ေခၚတဲ့ အပင္ထြက္ အင္တီ ေအာက္ဆီးဒင့္လည္း ေပါမ်ားစြာ ပါဝင္ပါတယ္။ ဖေလဗိုးႏြိဳက္ဟာ ေသြးတြင္း မေကာင္းတဲ့ ကိုလက္ စထေရာကို ေလ်ာ့က်ေစၿပီး ကင္ဆာ ဆန္႔က်င္ ဂုဏ္သတၱိနဲ႔ ေရာင္ရမ္းမႈ ေလ်ာ့က်ေစတဲ့ ဂုဏ္သတၱိတို႔လည္း ရွိပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီး အေရခြံမွာ Gallic acid ပါဝင္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွာ ဖရီးရယ္ဒီ ကယ္ေၾကာင့္ ထိခိုက္မႈေတြ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ ေပးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ကင္ဆာေရာဂါ မျဖစ္ေအာင္ လည္း ကာကြယ္ ေပးႏိုင္စြမ္း ရွိပါတယ္။ အင္တီေအာက္ဆီးဒင့္ အစြမ္းေၾကာင့္ ၾကက္ေမာက္ သီး Extract ကို ေဆးဝါး ဒါမွမဟုတ္ ျဖည့္စြက္ေဆး တစ္မ်ဳိးအျဖစ္ အသံုးျပဳႏိုင္ပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီးမွာ ဗီတာမင္စီ မ်ားစြာ ပါဝင္ပါတယ္။ ၾကက္ေမာက္သီး ၁၀- ၁၂ လံုးမွာ အက္စ္ေကာဗစ္ အက္စစ္ (Ascorbic Acid) ၇၅-၉၀ မီလီဂရမ္ ပါဝင္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ တစ္ေန႔တာ လိုအပ္တဲ့ ဗီတာမင္စီထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ဗီတာမင္စီဟာ ခႏၶာကိုယ္ ဆဲလ္ေတြကို ဖရီးရယ္ဒီ ကယ္ေၾကာင့္ ထိခိုက္မႈမွ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ၿပီး သံဓာတ္ စုပ္ယူ ႏိုင္ေအာင္ ကူညီ ေပးပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီးမွာ ေသြးနီဥနဲ႔ ေသြးျဖဴဥေတြ ျပဳလုပ္ေရး အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေၾကးနီဓာတ္ အနည္းငယ္ ပါဝင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ခႏၶာကိုယ္က အင္ဇိုင္းတခ်ဳိ႕ ထုတ္လုပ္ေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ မဂၢနိစ္လည္း လိုအပ္ပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီးရဲ႕ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ တစ္ခုကေတာ့ သံဓာတ္ အရင္းအျမစ္ ေကာင္းေကာင္း ရရွိေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စားတဲ့အထဲမွာ ပါတဲ့ သံဓာတ္ဟာ ခႏၶာကိုယ္တြင္း ေအာက္ဆီဂ်င္ မွန္ကန္တဲ့ အတိုင္းအတာ ရေအာင္ ကူညီေပးႏိုင္ၿပီး ေသြးအားနည္း တာေၾကာင့္ မူးေဝတာ၊ ႏံုးခ်ည့္ ပင္ပန္းတာနဲ႔ ေဖ်ာ့ေတာ့ႏြမ္းနယ္ တာေတြ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ ေပးႏိုင္ပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီး တစ္ခြက္စာ ပမာဏကို စားတဲ့အခါ တစ္ေန႔တာ လိုအပ္တဲ့ ေဖာ့စ္ဖရပ္စ္ရဲ႕ ၄ ဒသမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ရရွိေစပါတယ္။ ေဖာ့စ္ဖရပ္စ္ဟာ ေက်ာက္ကပ္ထဲက အညစ္အေၾကးနဲ႔ စြန္႔ပစ္ ပစၥည္းေတြကို စြန္႔ထုတ္ေပးၿပီး တစ္သွ်ဴးနဲ႔ ဆဲလ္ေတြရဲ႕ ဖြံြ႕ၿဖိဳးမႈ၊ ျပဳျပင္မႈနဲ႔ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းမႈေတြမွာ အေရးပါပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီးမွာ ကယ္လ္စီယမ္ အနည္းငယ္ ပါဝင္ၿပီး ေဖာ့စ္ဖရပ္စ္နဲ႔ ကယ္လ္စီယမ္ဟာ သြားနဲ႔ အ႐ိုးေတြ အားျပည့္ ခိုင္ခံ့ေစဖို႔ အတူတြဲၿပီး အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ ၾကက္ေမာက္သီးမွာ အာဟာရ ဆိုင္ရာ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြ အျပင္ ေဆးကုသမႈဆိုင္ရာ ေကာင္းက်ဳိးေတြလည္း ရွိပါတယ္။
ၾကက္ေမာက္သီးကို စားေပးရင္ အူလမ္းေၾကာင္းရွိ ကပ္ပါး ေကာင္ေတြကို ေသေစတာေၾကာင့္ ဝမ္းေလွ်ာတဲ့ ေဝဒနာကို သက္သာ ေစပါတယ္။ မေလးရွားမွာ ႐ိုးရာ အနာက်က္ေဆး အျဖစ္ ၾကက္ေမာက္သီးကို သံုးေလ့ရွိကာ ဖ်ားနာ ေနသူေတြကို ေကၽြးေလ့ရွိပါတယ္။ သင့္အေနနဲ႔ နာမက်န္း ျဖစ္ေနပါက ၾကက္ေမာက္သီး မစားခင္မွာ ဆရာဝန္နဲ႔ အရင္ တိုင္ပင္ ေဆြးေႏြးဖို႔ လိုပါတယ္။
Credit To :ျမ၀တီ
www.facebook.com/
