~ထမင္းၾကမ္းကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေႏႊးမစားေစလို~

မရွိမျဖစ္…ဆန္။

ဆန္ဟာကမၻာတစ္၀န္းမွာလူသားေတြစားသံုးမႈအမ်ားဆံုး ေကာက္ႏွံတစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါ တယ္။ ၁၀၀-ဂရမ္ ရွိတဲ့ဆန္ ထဲမွာ၊ ခႏၶာကိုယ္ အတြက္ ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္(ေခၚ)ခြန္ အားျဖစ္ေစတဲ့ဓာတ္ ၈၀ ဂရမ္၊ ခႏၶာကိုယ္ ၾကီးထြားဖြ ့ံျဖ္ိဳးေစတဲ့ ခြန္အား ၈ ရာခိုင္ႏႈန္း တို ့ အျပင္ ခႏၶာကို္ယ္အတြက္မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ ဗီတာမင္ဘီ၀မ္း၊ ဗီတာမင္ဘီတူး၊ နီအာစင္ စတဲ့ ဗီတာမင္မ်ားနဲ ့အတူ သတၱဳဓာတ္ အာဟာရအခ်ိဳ ့လည္းပါရွိေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွးျမန္မာလူၾကီးမ်ားက “ထမင္းအသက္ (၇) ရက္” ရယ္လို ့မိန္ ့ဆို ခဲ့ ၾကပါတယ္။

အာဟာရျဖစ္တဲ့ ဆန္...ဆိုတာ။

ဆန္ကိုၾကိတ္ခြဲတဲ့အခ်ိန္ ၾကာလာတာနဲ ့အမွ် ဆန္ထဲမွာပါတဲ့ ဗီတာမင္ဘီ၀မ္း ပမာဏေတြဆံုးရံႈးသြားေစပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ဆန္ကို ျဖဴေဖြးသြားတဲ့အဆင့္ထိေရာက္မသြားေအာင္ ေလ်ာ့ၾကိတ္ျခင္း၊လံုးတီးဆန္၊
 ေလ်ွာ့ၾကိတ္ဆန္တို ့ကို စားသံုးျခင္းျ ဖင့္ ေန ့စဥ္စားေနက်ျဖစ္တဲ့ ဆန္ထဲမွ ဗီတာမင္ဘီ၀မ္းအေတာ္မ်ားမ်ား ကို ရရွိနိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေပါင္းဆန္ထဲမွာပါတဲ့ ဗီတာမင္ဘီ၀မ္း ပမာဏဟာ ရိုးရိုးဆန္မွာပါတဲ့ဗီတာမင္ဘီ၀မ္း ပမာဏထက္ ၂-ဆမွ၅ဆအထိပိုမ်ားပါတယ္။အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ေပါင္းဆန္ျဖစ္ေအာင္ၾကိတ္ခြဲရာမွာ
စပါးကိုမၾကိတ္ခြဲမွီ ေရေႏြးနဲ ့စိမ္ျခင္း(သို ့မဟုတ္)ေရေႏြး ေငြ ့ေပးျခင္း ျပဳလုပ္ရပါတယ္။ ဗီတာမင္ဘီ၀မ္း ဟာ ေရ မွာေပ်ာ္၀င္နို္င္တာေၾကာင့္ အဲဒီလိုျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ ဆန္ရဲ ့အေပၚယံလႊာ ေပၚရွိ ဘီ၀မ္း ဓာတ္ေတြဟာ ေရေေႏြး(သို ့မဟုတ္)ေရေႏြးေငြ ေ့တြနဲ ့အတူ ဆန္ေစ့ရဲ ့အ တြင္းပိုင္း ထဲကို စိမ့္၀င္သြားပါတယ္။ ၄င္း ေနာက္ စပါးကိုအေျခာက္လွန္းျပီး ၾကိတ္ခြဲလို္က္တဲ့ အခါ ေစာေစာက ဆန္ ့ေစ့ထဲမွာ၀င္ေရာက္ေနတဲ့ ဗီတာမင္ဘီ၀မ္းေတြဟာ ဖြဲနဲ ့အတူ ပါမသြားေတာ့ဘဲ ဆန္ထဲမွာသာ စြဲက်န္ရစ္ေစပါတယ္။

က်န္းမာရးအတြက္ ေပါင္းဆန္။

၁၈၉၆ ခုႏွစ္က စကၤာပူနိုင္ငံရွိ စိတ္ေရာဂါေ၀ဒနာရွင္ေတြကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ ရွာက္ေပး တဲ့ ေဂဟာတစ္ခုမွာ ဗီတာမင္ဘီ၀မ္း ခ်ိဳ ့တဲ့မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသူဦးေရ (၄၀) ရွိခဲ့ျပီး၊ ၁၈၉၈ မွာ (၅၀)ဦးရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေ၀ဒနာရွင္ေတြအတြက္ အထူးေဆးရံုတစ္ရံု
ဖြင့္လွစ္ကုသေပးခဲ့ရာ ၁၈၉၉ ခုႏွစ္အတြင္း ေဆးရံုတက္သူ (၄၅၃) ေယာက္ အနက္(၃၀၄) ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၀၄ ခုႏွစ္မွစျပီး ေန ့စဥ္ ေပါင္းဆန္ကိုသာ
ေကြ်းတဲ့အခါမွာေတာ့ ေဆးရံုတက္သူဦးေရေရာ၊ ေသဆံုသူဦးေရပါ သိသိသာသာေလ်ာ့
နည္းသြားျပီး၊ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမွာ ေဆးရံုတက္သူဦးေ၇ (၅၀)သာရွိေတာ့ တဲ့အတြက္ ၁၉၂၅ ခုႏွစ္အေရာက္မွာေတာ့ ထိုေဆးရံုကို (လံုး၀)ပိတ္လိုက္ရတယ္ လို ့ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ေလ့လာသိရွိခဲ့ရပါတယ္။

အာဟာရျဖစ္ေအာင္ စားတတ္ဖို ့။

မိခင္နို ့ရည္ ျဖတ္ျပီးခ်ိန္မွစ၍ ေသဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္ ဆန္ကို အဓိကအစားအစာ အျဖစ္စားသံုးေနၾကရသူေတြအဖို ့၊ ေန ့စဥ္ စားေနတဲ့ထမင္းကို အာဟာရွိရွိစား တတ္ ဖို ့လိုပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားနဲ ့ သက္ၾကၤီးရြယ္အိုမ်ားအတြက္ ထမင္း ကရတဲ့ အာဟာရဓာတ္ေတြ မျပဳန္းတီးေအာင္ စားသံုးသင့္တဲ့နည္းကေတာ့-
• ေပါင္းဆန္ ကိုသာစားပါ။
• ဗီတာမင္ဘီ၀မ္း ဟာ ေရမွာေပ်ာ္၀င္နိုင္တာေၾကာင့္ ဆန္ကို အထပ္ထပ္ပြတ္ တိုက္ေဆးျခင္းမ်ိဳးမလုပ္ဘဲ၊ ဦးစြာ ဆန္ထဲ မွာပါတဲ့ ဖုန္၊ သဲ တို ့ကိုျပာထုတ္၍ ခဲ(ဂဲ) တို ့ကိုလက္နဲ ့ေကာက္ယူျပီး အမ်ားဆံုး ၂-ၾကိမ္ခန္ ့သာ ေရျဖင့္ အသာအ ယာ ေဆးေၾကာေပးရပါမယ္။
• ဆန္ကေန ထမင္းျဖစ္လာေအာင္ခ်က္တဲ့အခါ၊ ဆန္ထဲက ကာဗိုဟိုက္ဒရိတ္ နဲပရိုတင္းအာဟာရေတြ ေလ်ာ့မသြားေပ မယ့္၊ ဗီတာမင္အခ်ိဳ ့ေလ်ာ့သြားပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ ထမင္းရည္ဌဲ ့ထုတ္ျခင္းက ဗီတာမင္ဘီ၀မ္းမ်ား ထပ္မံဆံုးရံႈးရျပန္တာေၾကာင့္ ထမင္းေရခန္းသာ ခ်က္စားသင့္ပါတယ္။

ထမင္းၾကမ္းခဲေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေႏႊးမစားေစလို။
“ဥစၥာျဖိဳ၊ စားဖိုေဆာင္က” ဆိုတဲ့စကားအတိုင္း အေလအလြင့္မရွိေအာင္ စီမံခန္ ့ခြဲ တတ္ျခင္းက အိမ္ရွင္မတစ္ဦးရဲ ့ စြမ္းရည္ တစ္္ရပ္ပါ။ ဥပမာ နံက္စားမကုန္တဲ့ ထမင္းကို စြန္ ့မပစ္ဘဲ ညစာစားခါနီးမွာ အပူေပးျပန္ေႏႊးျပီး စားျခင္း၊ညစာပိုေနတဲ့ထမင္းကို ေရခဲေသတၱာထဲထဲ့သိမ္း၍ ေနာက္တေန ့နံက္ေရာက္တဲ့အခါ
ထမင္းၾကမ္းခဲကိုထမင္းေၾကာ္စားျခင္း(သို ့မဟုတ္)ပူေအာင္ျပန္ ေႏႊး၍ နံက္ စားေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ “စီးတဲ့ေရ၊ ဆည္တဲ့ကန္သင္း” ဆိုသလို ေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ပါဘဲ။ သို ့ေသာ္ က်မၼာေရး ရႈေထာင့္ကၾကည့္တဲ့အခါ-
• ခ်က္ျပဳတ္ျပီး ထမင္းေတြကို ပံုမွန္အခန္းအပူခ်ိန္ထဲမွာသာ ထားသင့္ပါတယ္။
ထမင္းၾကမ္းခဲေတြကို ၁-ၾကိမ္ေလာက္ ျပန္ေႏႊးစားျခင္းက ျပႆနာမရွိေသာ္လဲ၊ မကုန္ နိုင္၍ ၁-ၾကိမ္ထက္ပိုျပီး အပူျပန္ေႏႊးတဲ့အခါ ထမင္းထဲရွိ အာဟာရဓာတ္ အားလံုး ဆံုးရံႈးသြားပါျပီ။ (ဒီနည္းက အာဟာရအျဖစ္စားျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ သမရိုးက်အူမေတာင့္ ဖို ့အတြက္သာစားတဲ့ နည္းပါ)
• အကယ္၍ ေန ့လြဲညစာ စားမကုန္ေတာ့တဲ့ ထမင္းၾကမ္းခဲေတြကို ေရခဲေသတၱာ ထဲထဲ့သိမ္းျပီး၊ ထပ္ခါထပ္ခါ ျပန္ေႏႊး စားျခင္းက အာဟာရမျဖစ္ေစရံုသာမက၊ အခန္ ့မသင့္ရင္ အစာေခ်ဖ်က္မႈအားနည္းတဲ့ ကေလးသူငယ္မ်ား နဲ ့ သက္ၾကီးရြယ္ အိုေတြအတြက္ အစာအဆိပ္သင့္ေစနိုင္ပါတယ္။
• ထို ့နည္းတူပါဘဲ။ စားေသာက္ဆိုင္(သို ့မဟုတ္)ထမင္းဆိုင္မွာ သြားစား တဲ့အခါ၊ ပိုေနတဲ့ ထမင္းေၾကာ္/ထမင္းျဖဴေတြကို ပါဆယ္ျပန္ထုပ္လာျပီး အိမ္မွာျပန္ေႏႊး စားျခင္း မ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီထမင္းေတြက လတ္ လတ္ဆတ္ ဆတ္ ခ်က္ျပဳတ္ျပီးစလား/ဆိုင္မွာ ဘယ္နၾကိမ္ေလာက္ျပန္ေႏႊးထားျပီးျပီလဲ ဆိုတာကို မသိနိုင္ဘူးေလ။

ဒါေၾကာင့္အေလအလြင့္မရွိေစဘဲ၊တမိသားစုလံုးက်မၼာေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို ့အတြက္ ကိုယ့္ အိုး နဲ ့ကိုယ့္ဆန္ညီမွ်ေအာင္ ခ်က္ျပီး၊ အတတ္နိုင္ဆံုး ထမင္းၾကမ္းခဲေတြ မက်န္ေအာင္ စီမံခန္ ့ခြဲသင့္ပါေၾကာင္း။

17-01-2014 ေန ့ထုတ္ ျပည္ေထာင္စုေန ့စဥ္သတင္းစာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၁) မွာပါ တဲ့ေဆာင္းပါးေလး ပါ။
 FB မိတ္ေဆြမ်ား က်မၼာသုတရေစဖို ့အတြက္ ေစတနာ မ်ားစြာျဖင့္.မွ်ေ၀လိုက္ ရပါ တယ္ရွင္။ (ေဆာင္းပါးရွင္....ေပါက္ေပါက္)

<<လူသားပီသစြာျဖင့္ ေဆာင္းပါးရွင္အမည္ကို ေျပာင္းလဲျခင္း/ခ်န္လွပ္ထားျခင္းမ်ိဳး မျပဳလုပ္ၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္ >>

(ေပါက္ေပါက္…..မွ်ေ၀သည္)
(ကိုးကား…. Daily Health Tips)

Posted in: ဆန္/ဂ်ဳံ